- Ford Motor Company trekt zich terug uit eenzitterklassen en richt zich op komende hybride tijdperk in het FIA World Rally Championship (WRC)
- Formule Ford is in vijf decennia en na verschillende generaties Ford-motoren uitgegroeid tot Formule 4
- Formule 1-sterren en bekende namen als Ayrton Senna, Damon Hill, Jenson Button en Lando Norris reden ook mee in Formule 4, ofwel Formule Ford
Het door Ford-motoren aangedreven Britse F4 Championship is al meer dan 50 jaar een proeftuin voor aanstormend racetalent. Lees verder
Downloads
De raceklasse werd in 1967 geïntroduceerd als Formule Ford voordat het in 2015 bekend werd onder de naam MSA Formula en vanaf 2016 als Formule 4 (F4). De klasse heeft Formule 1-sterren en bekende namen als James Hunt, Ayrton Senna, Damon Hill, Jenson Button en Lando Norris de weg naar groot succes gewezen.
Het laatste F4-evenement met raceauto’s voorzien van Fords 1.6-liter EcoBoost-motor vond plaats op 23-24 oktober op het racecircuit Brands Hatch in het Verenigd Koninkrijk – hetzelfde circuit als waar de klasse 54 jaar eerder van start ging.
Formule Ford door de decennia heen
De Formule Ford werd beschouwd als een goedkope klasse voor junioren, die jonge coureurs zou helpen met de overgang van de kart naar de snellere éénzitters. De eerste Formule Ford-auto’s waren voorzien van Fords 105 pk 1.6-liter Kent-motor uit de gezinsauto Cortina. De serie sloeg meteen aan bij deelnemers en publiek, en de eerste race buiten Groot-Brittannië werd in 1967 gehouden in België.
In het seizoen 1968 won autosportlegende James Hunt races en vestigde hij baanrecords in de Formule Ford, waarmee hij de weg naar het sterrendom insloeg. In 1976 werd hij kampioen Formule 1. Maar Hunt was niet de eerste ex-Formule Ford-rijder die de F1-titel won. Twee jaar na het winnen van het Zuid-Amerikaanse Formule Ford-kampioenschap werd Emerson Fittipaldi in 1972 wereldkampioen Formule 1.
In de jaren 80 floreerde de klasse met spannende races van een hoog niveau. Doordat er geen downforceversterkende vleugels werden gebruikt, hadden de Formule Ford-auto’s een karakteristiek uiterlijk. De afwezigheid van vleugels zorgde ook voor spannende inhaalacties, omdat coureurs minder last hadden van turbulentie achter andere auto’s. Daardoor kon een aantal van de meest succesvolle deelnemers zijn vaardigheden aanscherpen in deze klasse.
Ayrton Senna werd Formule Ford-kampioen in 1981 en 1982, voordat hij met nog een titel meer uitkwam op een totaal van drie Formule 1-titels. In de Europese en Duitse serie van 1988 werd collega-racegrootheid Michael Schumacher respectievelijk tweede en zesde, wat de opmaat vormde naar een gedeeld record van maar liefst zeven F1-titels.
“Mijn Van Diemen uit 1989 staat nog in mijn museum in Schotland, en hij ziet er nog net zo goed uit als op de laatste dag dat ik ermee geracet heb. Ik kijk met veel plezier terug naar wat de Formule Ford heeft betekend voor de racewereld. De klasse gaat nu met pensioen, maar zal altijd een plek in mijn hart houden”, aldus oud-Formule 1-coureur, David Coulthard.
In de jaren 90 brak er een nieuw tijdperk aan in de Formule Ford met de switch in 1993 naar een 145 pk-versie van de 1.8-liter Zetec-motor, die populaire Ford-modellen als de Escort en Orion aandreef. Elf jaar voordat hij wereldkampioen Formule 1 werd, won Jenson Button in 1998 zowel het Britse Formula Ford Championship als het Formula Ford Festival.
In de Formule Ford van 2006 werd een 155 pk-versie van de 1.6-liter Duratec-motor geïntroduceerd (waarmee ook de innovatieve Ford Focus werd uitgevoerd) en in 2012 kwam de turbo in de klasse, met een 165 pk 1.6-liter EcoBoost-motor.
In 2015 werd een van de meest radicale veranderingen doorgevoerd: de auto’s kregen een voor- en achtervleugel. De resulterende snellere rondetijden en de “mini-F1”-looks trokken getalenteerde jonge snelheidsduivels aan, onder wie huidige rijzende ster in de Formule 1 Lando Norris. Hij won dat jaar het MSA Formula-kampioenschap.
“De Formule 4 was voor mij de perfecte opstap in mijn hele racecarrière. Ik heb veel mooie gevechten geleverd die ik me nog levendig herinner. Het mooiste van alles was hoe gelijk het was voor iedereen; de concurrentie zat zo dicht bij elkaar elk weekend. Ik heb er geleerd wat hard werken is. Ik mis het!”, aldus Formule 1-coureur Lando Norris.
Ford trekt zich momenteel terug uit de eenzitterklassen en richt zijn focus op het komende hybride tijdperk in het FIA World Rally Championship (WRC). Daarin gaat Ford weer samenwerken met M‑Sport om er met de M-Sport Ford Puma Rally1-auto weer vol voor te gaan. De nieuwe auto zal in januari 2022 zijn debuut maken in de Rally van Monte Carlo. Het voertuig beschikt over een hybride aandrijving van de nieuwste generatie die de prestaties van een 1,6-liter EcoBoost-benzinemotor naadloos koppelt aan een geavanceerde elektromotor van 100 kW en een accu van 3,9 kWh.
De WRC wordt de eerste geëlektrificeerde formuleklasse voor Ford wereldwijd. Ford wil daarmee voortbouwen op het succes van de introductie van de volledige elektrische Mustang Mach-E1 en de komende E-Transit.2
Vooraanstaande Formule Ford alumni:
James Hunt
1 F1-titel, 93 races Formule Ford 1968, Russell-Alexis
Emerson Fittipaldi 2 F1-titels, 149 races Formule Ford 1969, Jim Russell Racing
Ayrton Senna 3 F1-titels, 162 races Formule Ford 1981, Van Diemen en 1982 Rushen Green
Damon Hill 1 F1-titel, 122 races Formula Ford 1985, Manadient Racing
Michael Schumacher 7 F1-titels, 308 races Formula Ford 1988, Eufra Racing
David Coulthard 247 F1-races Formule Ford 1989
|
Rubens Barrichello
326 F1-races Formule Ford 1989, Arisco
Mark Webber 217 F1-races Formule Ford 1995, Yellow Pages Racing
Jenson Button 1 F1-titel, 309 races Formula Ford 1998, Haywood Racing
Anthony Davidson 24 F1-races Formule Ford 1999, 2000, Haywood Racing
Daniel Ricciardo Meer dan 200 F1-races Formule Ford 2005, privérijder
Lando Norris Meer dan 50 F1-races MSA Formula 2015, Carlin |
1Ford Mustang Mach-E levert tot 610 km WLTP-gehomologeerde puur elektrische actieradius in configuratie met achterwielaandrijving en uitgebreide batterij.
2De beoogde actieradius en laadtijd zijn gebaseerd op door de fabrikant vastgestelde waarden, met berekening volgens de WLTP-rijcyclus. De werkelijke actieradius is afhankelijk van de omstandigheden, zoals externe elementen, rijgedrag, de staat onderhoud en de leeftijd van de auto en de staat van de lithium-ion-accu.
Het opgegeven WLTP-brandstof- en -energieverbruik, de CO2-emissie en elektrische actieradius worden bepaald volgens de technische eisen en specificaties van de Europese Verordeningen (EG) 715/2007 en (EU) 2017/1151, in de meest recente versie. De toegepaste standaard testprocedures maken een vergelijking tussen verschillende voertuigtypes en verschillende fabrikanten mogelijk.